“เรามักซ่อนใครคนหนึ่งไว้ในเพลงเพลงหนึ่งเสมอ” คำคำนี้ไม่เกินจริง เพลงมีผลต่อความเป็นไปของชีวิตเราๆ คำคำนี้ก็ไม่เกินจริงอีกเหมือนกัน หลายๆ คนยังคงดื่มด่ำกับแนวเพลงยุค 90’s มาจนถึงวันนี้ เพราะฟังง่าย ติดหู มีเสน่ห์ รวมไปถึงเนื้อเพลงที่โดนแล้วโดนอีก
ถ้าพากันย้อนกลับไปถึงวงบอยแบนด์ยุคก่อนๆ ภาพจำของทุกคนคงจะไม่พ้น เสื้อผ้า หน้า ผม ท่าเต้น เนื้อร้อง รวมไปถึงไลน์ประสานเสียงปังๆ … แต่วันนี้ เราจะพาทุกคนมารู้จักกับ โทรุ – สงกรานต์ – พีค สามหนุ่มแห่ง V3RSE วงดนตรีน้องใหม่ที่น่าจับตามอง กับ concept ที่จะพากลิ่นอายของยุค 90’s กลับมาบวกกับ visual เท่ๆ ผสมกับความต่างที่ลงตัวของแต่ละคน
ซึ่งกว่าจะมาเป็น V3RSE ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินความพยายามของพวกเขา
ทำความรู้จัก “V3RSE”
ชีวิตในวัยเด็ก อะไรที่ทำให้คิดว่าเราจะโตไปเป็น “ศิลปิน”
โทรุ : ตอนที่โทอยู่ป.5 แล้วชนะการประกวดแต่งกลอนวันสุนทรภู่ได้ที่หนึ่ง ผลงานของโทถูกเอาไปติดที่บอร์ดห้องสมุดของโรงเรียนครับ นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เรารู้สึกถึงความเป็นผู้ชนะ ประทับใจในตัวเอง เรารู้สึกว่าการทำได้ นี่รู้สึกดีจังครับ
อีกเรื่องหนึ่งก็คือตอนที่ได้เข้ามากรุงเทพฯ ใหม่ๆ มาที่นี่แหละครับ หน้าตึก GMM ตอนนั้นไม่รู้จักอะไรเลย เห็นหน้าตึกมีคนถูกรุมถ่ายรูปเยอะมาก ก็รู้แหละว่าเขาคงเป็นดารา เราก็มองเข้าไปที่ตึก มองขึ้นไปข้างบนตึกสูงๆ แล้วบอกกับตัวเองว่า สักวันหนึ่งนะโท เราจะมาทำงานที่นี่ มาเป็นนักร้องที่นี่
สงกรานต์ : ผมเริ่มจากตอนเป็นเด็กครับ พ่อกับแม่ชอบร้องคาราโอะเกะ ผมก็ได้ร้องไปด้วย พอเราเริ่มเข้าใกล้ดนตรีบ่อยๆ มากๆ ทำให้เรารู้สึกผูกพันกับดนตรี ทำให้เรารู้สึกรัก รู้สึกว่าชอบ
พีค : ส่วนอะไรที่คิดว่าเราจะโตไปเป็นศิลปิน คล้ายๆ กับสงกรานต์ครับ น่าจะเริ่มตอนประมาณ 3 ขวบ ตอนนั้นผมยังอ่านหนังสือไม่ออกเลยครับ แต่ว่าร้องเพลงคาราโอเกะได้ แล้วพวกผู้ใหญ่ก็ว้าว!!! กันมาก เวลาที่ผมร้องเพลง ครอบครัวเราจะมีความสุขมาก ทุกคนยิ้มแย้ม ผมชอบมวลอารมณ์ตรงนั้น พอช่วงประถมก็มีโอกาสทำอะไรเพิ่มอีกหลายอย่างที่เกี่ยวกับดนตรี อย่างตีกลอง หรือเต้นเวลาที่โรงเรียนมีงาน แต่สุดท้ายที่เราชอบที่สุดคือการร้องเพลงครับ
“ไอดอล” ที่มาของแรงบันดาลใจ
โทรุ : ไอดอลผมเป็นตัวการ์ตูนครับ พวกซุปเปอร์เซนไต ยอดมนุษย์ 5 สี ไอ้มดแดง เวลาที่เราดูก็จะร้องเพลงตามได้ ยืนร้องอยู่หน้าทีวี ยายก็นั่งอยู่แถวๆ นั้น ทักบอกบ่อยๆ ว่า โทจำเนื้อร้องได้ไว ขนาดแผ่นใหม่ที่เพิ่งซื้อมา แป๊บเดียวก็จำเนื้อร้องได้แล้ว
แล้วก็ความเป็น “คนธรรมดา” อย่างคนที่มาประกวดเดอะสตาร์ โทเริ่มดูกับแม่ตั้งแต่เดอะสตาร์ 2 ตอนนั้นอายุประมาณ 15-16 ปี คือทุกคนที่มา คือ คนธรรมดา บางคนมาจากต่างจังหวัด การที่คนคนหนึ่งมาจากหลากหลายที่ มาตามความฝัน กว่าจะไปถึงตรงนั้นได้ โทรู้สึกว่าเขาเก่ง เขาเท่ โทเลยบอกกับแม่ว่า ถ้าโทอายุถึงเมื่อไหร่ โทจะไปสมัคร
พออายุ 15 ก็ไปสมัครตามที่เคยบอกแม่ ตอนนั้นเดอะสตาร์ 8 แล้วก็ยังมีเวทีประกวดร้องเพลงอื่นๆ อีก ผลก็คือ ตกรอบทุกเวทีครับ
สงกรานต์ : ไอดอลของผม คือ วง 25 Hours ครับ ผมเคยไปดูวงนี้เล่นสดๆ อยู่ก็มีความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้นมาว่า ผมอยากขึ้นไปเล่นดนตรีกับพี่ๆ เขาบนเวที ความรู้สึกนี้เป็นเหมือนไฟในการที่ทำให้เราอยากเป็นศิลปินมากๆ
พีค : ไมเคิล แจ๊คสัน – King of Pop ครับ มันเริ่มจากเวลามีงานโรงเรียน ผมจะเป็นคนที่เพื่อนๆ ให้แกะเพลง แกะท่าเต้นตลอด ทีนี้ตอนที่ต้องแกะท่าเต้นของ ไมเคิล แจ๊คสัน แค่เพลงเดียว เอาผมอยู่เลยตอนนั้น ยิ่งดูยิ่งชอบ ยิ่งดูยิ่งประทับใจ ทำไมเขาเต้นดีจัง ทำไมเขาร้องเพลงดีจัง เคยคิดว่า อยากรู้จังว่าเขารู้สึกยังไงที่ได้เป็น King of Pop แล้วถ้าวันหนึ่งเราได้เป็นศิลปินบ้าง เราจะรู้สึกแบบไหนนะ
กว่าจะมาเป็น “V3RSE”
สงกรานต์ : ทาง White music มีโปรเจกต์ที่อยากทำบอยแบนด์ อยากนำเสน่ห์ของยุค 90 ที่เน้นร้อง เน้นประสานเสียง ซึ่งในยุคนี้ค่อนข้างขาดหายไป จึงกลายมาเป็น “V3RSE”
พีค : ก่อนเริ่มโปรเจกต์มีผมกับพี่โทแค่ 2 คน ยังไม่ลงตัวกับคนที่ 3 ซะที เรายังเคยคุยกันว่า คนที่ 3 จะหน้าตาเป็นยังไงนะ แล้ววงเราจะออกมาเป็นยังไงนะ รอไปด้วย ตื่นเต้นไปด้วย ตอนนั้นรอนานมาก จนได้สงกรานต์มา ตอนแรกๆ รู้สึกว่าทำไมคนนี้ดูเงียบๆ รู้สึกคุยยากจัง
โทรุ : เรื่องสกิลการร้องของทั้ง 3 คน มันจะต้องโดดเด่นมากๆ โดยเสียงแต่ละคนจะต้องมีคาแรคเตอร์ของใครของมัน แต่ต้องเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งบอกเลยว่างานนี้ยากมาก พอได้สงกรานต์เข้ามา ก็ใช่ว่าจะรวมกันเป็น “V3RSE” เลย ต้องใช้เวลาให้คน 3 คน มาเข้าหากัน มาทำความรู้จักกัน มารวมกันเป็นก้อนเดียวกันให้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
3 ความแตกต่างที่ลงตัวอย่างพอดิบพอดี
สงกรานต์ : ผมเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย จริงจังไปถึงเครียด ตอนมาแรกๆ อาจจะดูเหมือนผมเข้าถึงยาก ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกัน ผมเป็นคนจริงจัง แต่สองคนนี้เป็นคนชิล คนสนุก ตอนที่เจอกันแรกๆ ผมก็งงๆ ว่าจะไปต่อด้วยกันได้รึเปล่า แต่พอเริ่มจูนเข้าหากัน ผมรู้สึกว่า ชีวิตเราไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้มั้ง พอเราได้ Enjoy มันกลายเป็นความสบายใจเวลาอยู่ด้วยกัน 3 คน
พีค : ผมกับพี่โทมีความ Alert เหมือนกันครับ พูดมากเหมือนกัน ขี้โม้เหมือนกัน เราเลยรู้สึกว่าเราเข้ากันได้ง่าย แล้วเราอยู่ด้วยกันมานานแล้ว พอสงกรานต์เข้ามาปุ๊บ เรารู้สึกว่า เขาจะเป็นแบบเราไหม เราต้องคายตะขาบให้ยังไง สงบนิ่งขนาดนี้ เราจะยังไงกันต่อดี
โทรุ : แต่สุดท้าย ที่นี่แหละคือที่ของสงกรานต์ ที่ทำให้ “V3RSE” ลงตัว เราไม่ได้ต้องการความเหมือน แต่เราต้องการคนที่มาเติมเต็ม เราไม่ต้องไปเปลี่ยนเขา เราทุกคนค่อยๆ ปรับ ค่อยๆ จูน ค่อยๆ เรียนรู้ เวลาโทกับพีคอยู่ด้วยกัน เราเหมือนกราฟที่กำลังพุ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่มีใครคอยฉุด ไม่มีใครคอยดึง พอมีสงกรานต์เข้ามา เขาจะเป็นคนที่ดึงเรา
เรื่องที่รู้สึกว่ายากจัง
โทรุ : “ผมดื้อมาก ไม่เข้าคลาสเรียนเต้นเลย”
สำหรับโทคือ “การเต้น” บอกตรงนี้เลยว่าไม่ชอบเอามากๆ โทเป็นนักร้องที่ชอบร้องเพลงอย่างเดียว ไม่มั่นใจเรื่องการเต้น เคยคิดขนาดว่าให้ตายยังไงก็ไม่เต้น เพราะเราไม่มีความมั่นใจอะไรเลย เราเลยไม่เปิดใจอะไรให้กับการเต้น แต่พอมาที่นี่ ต้องมีการเรียนเต้น
ตอนนั้นเล่นซีรีส์ไปด้วย เลยมีข้ออ้างไม่เข้าคลาสเต้น พอทุกคนขึ้นปี 2 กันหมด ผมต้องซ้ำชั้น อยู่ปี 1 อีกที ผมเรียนเต้นคนเดียวทุกวันเป็นเวลา 1 เดือนเต็ม ห้ามขาด ผมอึดอัด ทำไมต้องมาเรียนเต้นด้วย ทุกครั้งที่ผมเรียนเสร็จแล้วกลับบ้าน ผมนั่งร้องไห้ ถามตัวเองว่าเรากำลังทำอะไร มันกดดัน รู้สึกว่าตัวเองไร้จุดหมาย แต่มันมีอยู่จังหวะหนึ่ง ที่อยู่ๆ ผมบอกตัวเองให้ฮึบ ทั้งๆ ที่เหนื่อย ทั้งๆ ที่ท้อ แล้วผมก็เริ่มรู้สึกว่า ผมต้องเปิดใจ ผมต้องพัฒนาตัวเองให้ได้ ผมต้องทำ show ต้องทำให้วง perfect ที่สุด แล้วจู่ๆ ผมก็เริ่มสนุกกับสิ่งที่ผมไม่เคยชอบเลย ผมเริ่มเต้นเป็นท่า เป็นจังหวะ ผมเริ่มสนุกกับการเต้น แล้วผมก็เต้นได้ ผมว่าตอนนั้นมันเป็นการ Challenge ตัวเองมากๆ
พีค : ของผมคือ “ระยะทาง” และ “การจัดการตัวเองไม่ได้”
ผมเรียนไปด้วยแล้วมาซ้อม ผมเรียนที่ ม.รังสิตครับ แล้วต้องมาซ้อมที่ตึกแกรมมี่ทุกวัน รู้สึกว่าเรียนก็เหนื่อย ตื่นแต่เช้า เลิกเรียนเย็นต้องมาซ้อมต่อ แรกๆ มันสนุก แต่หลังๆ เริ่มไม่ใช่แล้ว มันเริ่มเหนื่อย เริ่มท้อ รู้สึกจัดการตัวเองไม่ได้
ทุกการซ้อมต้องมีการประเมิน ทุกการเรียนก็ต้องมีการสอบ แล้วมันหนักทั้งคู่ ผมเริ่มใช้ชีวิตที่หนักๆ สองอย่างนี้ไปด้วยกันไม่ได้ ฝันผมไม่อยากทิ้ง การเรียนผมก็ทิ้งไม่ได้ ผมนั่งร้องไห้ในรถตอนขับจากมหาวิทยาลัยมาที่ตึก มันไม่ไหวจริงๆ มันสับสน เราจะเอายังไง ต้องทิ้งอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วทำให้มันดีไปอย่างหนึ่งเลยดีมั้ย มันมีคำถามมากมาย ผมกลัวครอบครัวผิดหวัง กลัวพวกเขาเสียใจ ทุกอย่างมันเลยกลายเป็นความเครียดมหาศาล
ผมเลยเริ่มคุยกับที่บ้าน ผมบอกกับครอบครัวตรงๆ ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นกับผม ทุกคนบอกกับผมว่าให้ทำตามสิ่งที่ตัวเองเลือก ให้ทำในสิ่งที่คิดว่าเราทำได้ดี ให้ทำตามฝัน ส่วนเรื่องเรียนอาจจะจบช้าหน่อย ไม่เป็นไร ต้องขอบคุณครอบครัวของผมมากๆ ที่ทำให้ผมผ่านจุดนั้นมาได้เป็นอย่างดี
สงกรานต์ : “ท้อ เสียใจ ผิดหวัง จนอยากทิ้งทุกอย่างแล้ว”
เรื่องที่สองคนเล่า ผมผ่านมาแล้ว เป็นเหมือนกันเลย ท้อกับการเต้น ท้อกับการเรียน ก่อนหน้าจะมาที่นี่ ผมเข้าไปใน section Idol เราพื้นฐานเป็นศูนย์แบบติดลบด้วยซ้ำ ช่วงแรกๆ เป็นอะไรที่หนักหน่วง เพราะคนอื่นๆ มีพื้นฐานมาก่อนแล้ว เราไม่ได้ถนัดเรื่องการขยับตัว เรื่องการเต้น เราก็รู้สึกอึดอัด ส่วนเรื่องเรียน ตอนที่ผมเป็น trainee คาบเกี่ยวกับตอนที่ผมขึ้นมหาวิทยาลัยปี 1 ทั้งฝึก ทั้งเรียน เป็น 2 เรื่องที่ใหญ่มากที่เข้ามากองในชีวิตของผม
ผมเทรนมา 5 ปี ก่อนที่จะได้เป็น “V3RSE” ก่อนหน้านั้นคือผมตัดสินใจเลือกที่จะดรอปเรียนเพื่อมาเต็มที่กับโปรเจกต์ที่ผมเป็นแคนดิเดต ทางค่ายมี request ด้วยความที่เป็นช่วงจังหวะที่ผมเครียดหลายเรื่องมาก สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้เลยหลุดจากโปรเจกต์
ผมท้อ เสียใจ ผิดหวัง จนอยากทิ้งทุกอย่าง ถามตัวเองว่า เราจะอยู่อย่างนี้ต่อไป มันจะดีเหรอ? พอหมดสัญญากับค่ายเก่า อะไรไม่รู้ทำให้ผมมาออดิชันกับ White Music ต้องขอบคุณตัวเองที่มาออดิชั่น เพราะมันกลายเป็นเป็นทางออกที่ดีสำหรับตัวผมมากๆ
ฮีลใจยังไงให้ผ่านเรื่องแย่ๆ ไปได้
โทรุ : “อย่าเสียใจนาน รีเฟรชตัวเองให้ไว แล้วเดินต่อ นี่คือโทรุ” โทเล่นเกม ดูหนัง ดูซีรีส์ ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนที่เราสนิทใจ โทบ่นกับเพื่อนบ่อย ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเต้น เพื่อนๆ ผมก็ให้กำลังใจดี ไม่เป็นไรเพื่อน มึงสู้มานานแล้ว สู้ต่อดิวะ
พีค : “สำหรับผม…ครอบครัวคืออันดับหนึ่ง” ผมเคยเลิกร้องเพลงไปแล้ว แต่แรงใจสำคัญที่ทำให้ผมกลับมา คือ ครอบครัว คือคนที่รักผมทุกคน
สงกรานต์ : “สิ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะอยู่ในเส้นทางนี้ต่อ คือ คนข้างๆ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน แฟนคลับ” ไปหาอะไรที่ได้พักใจ เดินทาง ดูหนัง เล่นเกม สิ่งที่ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะอยู่ในเส้นทางนี้ต่อ คือ คนข้างๆ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน แฟนคลับ ครอบครัวผม support มาตั้งแต่เด็ก “ผมรู้สึกว่าผมโชคดีที่พ่อกับแม่เชื่อมั่นในตัวผม นี่คือแรงใจสำคัญเราอยากที่จะสู้ต่อ”
อยากบอกอะไรกับตัวเองในวันนั้น วันที่เราท้อ
โทรุ : ไอ้โท ดีแล้วที่เรียนเต้น แค่นั้นเลยครับ
พีค : อยากบอกให้ตัวเองมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ เพราะผมไม่เห็นว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง อยากให้ตัวเองเชื่อว่าตัวเองทำได้ กล้าที่จะลองอะไรใหม่ๆ กล้าที่จะเจอกับปัญหาและแก้มัน
สงกรานต์ : อย่าให้ใครมาลดคุณค่าของตัวเรา ผมเคยเป็นคนที่มั่นใจมากๆ แล้วจู่ๆ มันก็หายไปแบบหายไปหมดเกลี้ยงเลย เพราะว่าเราไปใส่ใจกับสิ่งอื่นมากไป แคร์คำพูดคนอื่นมากไป จนกดตัวเองร่วงจมดินไปเลย ถ้าย้อนกลับไปแล้วบอกกับตัวเองได้คงบอกว่า “อย่ายอมให้ใครมาลดคุณค่าของตัวเอง” ครับ
ขอบคุณกันและกัน ขอบคุณที่มาเป็น “V3RSE”
โทรุ : ขอบคุณพีคมากๆ พีคเป็นพื้นที่ที่ระบายให้กันได้ เป็นสิ่งที่ช่วยเหลือกันได้ เป็นสิ่งที่แชร์กันได้ โทรู้สึกว่าการได้แชร์ความรู้สึกกัน มันจะทำให้พวกเราดีขึ้นไปเรื่อยๆ เราคุยกัน ช่วยกันส่งเสริมให้มันดีขึ้นไปอีกเรื่อยๆ ในวงของเรา อยากให้เป็นแบบนี้ มีอะไรก็แชร์กัน มีอะไรก็บอกกัน
อยากบอกสงกรานต์ว่า ขอบคุณมากๆ ที่มาเป็นหนึ่งในสมาชิก ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เราผูกพันกันมากขึ้นเรื่อยๆ อยากบอกว่าเราเป็นเหมือนพี่น้อง มีอะไรให้มาร่วมแชร์ มาปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ขอบคุณที่สงกรานต์มาเติมเต็ม “V3RSE” ขอบคุณทั้งสองคน ที่ทำให้เรากลายมาเป็น “V3RSE”
พีค : พีคอยากบอกพี่โทว่า ดีใจที่เห็นพี่พยายามมากขึ้น เห็นพี่กล้าท้าทายตัวเอง เปิดใจกับสิ่งที่พี่ขี้เกียจมาตลอด ขอบคุณที่พี่ไม่ยอมที่จะแพ้ พี่โทเป็นคนที่มีพลังบวกเยอะมาก เวลาที่พีคนอยด์ๆ มา หรืออารมณ์กำลังดาวน์ๆ ถ้าได้คุยกับพี่โท พี่โทจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น ทำให้มีแรงทำงาน ทำให้มีแรงซ้อม มีแรงใจ และอยากบอกกับสงกรานต์ว่า ขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่ยังอยู่ตรงนี้ ขอบคุณที่ไม่ละความพยายาม เพราะถ้าตรงนี้ไม่ใช่สง ก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกัน ว่าที่ตรงนี้จะเป็นใคร ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจริงๆ
สงกรานต์ : อยากจะบอกกับทั้งสองคนว่า ขอบคุณที่ให้ผมเป็นส่วนหนึ่งของวง ขอบคุณที่พยายามปรับตัวเข้าหากัน และเข้าใจในความเป็นผมครับ ผมภูมิใจที่วงของเราเกิดขึ้นมาได้ ผมเคยมีความสงสัยในตอนแรกว่าวงของเราจะเกิดขึ้นมาได้เหรอ ช่วงแรกๆ พวกเราเละเทะกันมาก
โทรุ : เพราะวงเรายังไม่มีบาลานซ์ คนหนึ่งก็พลังพุ่ง อีกคนก็เงียบกริบ อีกคนกลางๆ มันเละเทะไปหมด
พีค : แต่วันเวลาทำให้พวกเราเรียนรู้กันครับ เพราะความแตกต่างของพวกเรานั่นแหละ จึงกลายมาเป็น “V3RSE”
สงกรานต์ : ผมภูมิใจที่วันนี้พวกเรามาถึงตรงนี้ได้ ภูมิใจในตัวพวกเขาทั้งสองคน
ถึงแฟนคลับของ “V3RSE”
โทรุ : แฟนคลับทุกคนที่รอดูผลงานเพลงของโท วันนี้เกิดขึ้นจริงๆแล้วครับ ฝากวง “V3RSE” ด้วยนะครับ กับ MV เอาไงครับ ? อยากให้แฟนคลับทุกคนที่รักโทรุก็ไปดูกันด้วยนะครับ พวกเราตั้งใจกันมากๆ อยากให้ทุกคนภูมิใจในตัวโทนะครับ “ผมทำได้แล้วครับ”
พีค : “พีคกลับมาแล้วครับ” และจะมาให้เห็นกันบ่อยมากๆ ให้หายคิดถึงกันไปเลย อยากฝากติดตาม “V3RSE” พวกเราตั้งใจกันมากๆ ครับ อยากบอกว่าพวกเราทำได้แล้วนะครับ
สงกรานต์ : ขอบคุณที่ยังตามพวกเราอยู่ ยังไม่ไปไหน ยังซัพพอร์ต เห็นคุณค่าในตัวเรา ผมตื้นตันมากที่พวกคุณให้ความสำคัญกับพวกเรา สัญญาว่าจะตั้งใจทำให้ทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด ขอให้เอ็นดูพวกเราทั้งสามคนด้วยนะครับ
ก่อนจบบทสัมภาษณ์ ทั้ง 3 หนุ่ม ทิ้งท้ายด้วยคำพูดสั้นๆ ที่ทำให้ความพยายามของพวกเขาเดินทางมาถึงจุดหมายในวันนี้
โทรุ : “ถ้าคุณไม่ทิ้งฝัน ฝันก็ไม่ทิ้งคุณหรอกครับ” อย่างที่โทเล่าให้ฟัง โทเคยยืนอยู่หน้าตึก GMM ในวันที่เรายังไม่เป็นอะไรเลย โทเคยคิดนะ ว่าอย่างเราเนี่ยนะจะได้มาทำงานที่นี่ จนมาวันนี้ วันที่โทได้เข้ามาที่นี่ วันที่โทได้ชื่อว่าเป็นศิลปินของ GMM “เออ…ผมทำได้แล้ว ใช้เวลานานหน่อย แต่ผมก็ทำได้” คนเราถ้ามีจุดมุ่งหมายชัดเจนจริงๆ ว่า เส้นชัยของเราอยู่ทางไหน แล้วมุ่งไปเลย อย่าแตกแถว อย่าแวะข้างทาง วันหนึ่งเราจะเดินไปถึงจริงๆ
สงกรานต์ : ปัญหาต่างๆ ที่เราเจอ ถ้าเรายังผ่านไปไม่ได้ ให้เราพักและตั้งสติก่อน พอเรามีพลัง เราจะผ่านทุกอย่างไปได้เอง
พีค : ถ้ารู้สึกว่าอะไรที่ทำอยู่มันง่ายไปหมด นั่นหมายความว่าคุณไม่ได้พัฒนาตัวเอง
กว่าจะมีวันนี้ไม่ง่าย สุดท้ายแล้ว ถ้าเราไม่ยอมแพ้
เราจะเรียนรู้ว่า “ความพยายามไม่เคยทรยศใคร”
ติดตามผลงานของ “V3RSE” – MV เอาไงครับ?
AUTHOR
ทะเล จำปี ดนตรี ทราย และ ฉัน
